Het is al weer afgelopen met de super-duper verzamel-ze-allemaal dierenplaatjes van ’s lands grootste kruidenier. En ik had mijn insteek boek nog niet eens vol. Briljante actie evengoed. Leuke feitjes over geinige beestjes en aandacht voor het Wereld Natuurfonds. En heel belangrijk, je hebt een gezamenlijk project met je buurmeisje van acht die alleen dubbele kaartjes van jou wil aannemen als ze er daar zelf eentje voor terug kan geven. Je hebt ook weer een missie bij het boodschappen doen.
Geweldige categorieën hadden ze bedacht: dieren die megalang kunnen uitslapen, dieren die heel goed kunnen hangen (mijn favoriet) en dieren die erg veel herrie maken met als super duper dier de blauwe vinvis wiens roep onder water wel 800 kilometer ver te horen is.
In deze tijd van grove bezuinigingen en heftige reorganisaties op de universiteiten kunnen we wel een goed doel verzamel actie gebruiken voordat we een Wereld Wetenschaps Fonds moeten oprichten voor bijna uitgestorven wetenschappers.
Verzamelen hoort bij de wetenschap. Een paar honderd jaar geleden waren wetenschappers ook vooral verzamelaars met hun rariteitenkabinetten vol met glazen stopflessen met misvormde embryo’s op sterk water. In feite is wetenschap niets anders dan kennis verzamelen.
Ik zal eens een balletje opgooien bij onze wetenschapsvoorlichters en denk wel dat we NWO, de VSNU en de KNAW gezamenlijk achter dit goede doel kunnen krijgen. Waarom de recent vastgestelde wetenschapscanon niet omwerken naar een fijne verzameling plaatjes die je bij aankoop van 10 euro aan boodschappen in een klein geseald zakje krijgt uitgereikt? Die opwinding als je eenmaal thuis het zakje openscheurt. Omdat je misschien dat ontbrekende element uit het periodiek systeem aan je verzameling kunt toevoegen of eindelijk het plaatje van de originele bank van Freud kunt bemachtigen. Ik zie al plaatjes van de middeleeuwse colleges in Oxbridge of de nep-antieke zuilen van Harvard voor me, die twee keer zoveel waard zijn als de afbeeldingen van betonnen kolossen van sommige Nederlandse universiteiten. Ik stel me ook voor dat je een paar aansprekende categorieën wetenschappers creëert: bollebozen die megalang op een stuk tekst van een half A4tje kunnen studeren, heftige helden die die tegen de gangbare opinie en met gevaar voor steniging, ophanging of anderszins levensbeëindigende acties bij hun tegendraadse beweringen blijven en super duper wetenschappers die eerst zichzelf vergiftigd, bestraald of opengesneden hebben om hun theorieën te toetsen.
We krijgen misschien wel wat discussie over welke Nederlandse wetenschappers we wel en niet moeten opnemen. Ik zal in ieder geval een lans breken voor Harry Vorst, de docent die mij door mijn afstudeer- werkstuk- afronding heeft gesleept. En zo zal iedereen wel een lievelingswetenschapper hebben.
Ik zie mij al samen met mijn buurmeisje op de grond zitten met onze insteekboeken en alle dubbele kaartjes om ons heen en dan zegt ze dat ze heel graag mijn dubbele Robbert Dijkgraaf wil hebben en dan vraag ik verbaasd, ‘maar je had toch niets met snaartheoretici’? En dan zegt zij : ‘ja maar hij heeft zulke lieve ogen’.